Olivier Kaeppelin, Gaël Davrinche. Faire face

Olivier Kaeppelin, Gaël Davrinche. Faire face, Parijs, Éditions Lord Byron, 2021

1e editie
Oplage van 30 genummerde en gesigneerde exemplaren
In elk exemplaar zit een origineel werk van Gaël Davrinche
Harde kaft, 23 x 28 cm, 132 blz.
Tweetalige Frans-Engelse editie
Vertaald uit het Frans door Jeremy Harrison
ISBN: 978-2-491901-07-3

Een uitgebreide inhoud van het boek is beschikbaar op pagina's 35, 40, 72-73 en 126-127 in de vorm van videosequenties uit de film Gaël Davrinche, Clair Obscur uit de serie "Terra Artistika" van Régine de Lapize en Christophe Soupirot.

Gaël Davrinche. Faire face is de catalogus die ter gelegenheid van de tentoonstelling “Gaël Davrinche. Faire face” in de Galerie Vazieux in Parijs (FR) van 24 april tot 28 mei 2021.

Gaël Davrinche is een Franse schilder geboren in 1971. Hij woont en werkt in Montreuil. Afgestudeerd aan de Nationale School voor Schone Kunsten in Parijs in 2000, professor tekenen en schilderen aan de Ateliers de Sèvres sinds 2007, heeft hij sindsdien een internationale artistieke carrière nastreven. Zijn productieve werk, dat in de vorm van schilderijen, tekeningen, sculpturen of prenten komt, herinvesteert voornamelijk de klassieke genres van portret en stilleven in een plastische dialoog tussen traditie en de volledige deconstructie van de laatste.

De kunstenaar is in feite nooit gestopt met graven, rommelen, graven in het hart van de kunstgeschiedenis in de werken van zijn illustere collega's, die volgens hem de essentie van de schilderkunst vormen. Regelmatig ontleend hij aan het grafische register van de kindertijd, citeert en karikatureert hij op humoristische wijze de meesterwerken van de Europese kunst als onderdeel van een rivierserie genaamd "Les Revisités". Met de vraag naar de legitimiteit van het geschilderde portret, in een tijd dat de commissie niet meer bestaat, heeft Davrinche zijn denken in de loop der jaren verfijnd, met name met de serie "Under the skin" of "Kalashnikov". In wezen vrij, zijn gebaar is soms scherp en nerveus, soms perfect nauwgezet. L'audace avec laquelle l'artiste alterne les styles, passant du réalisme savant à l'expressionnisme le plus spontané, illustre tout l'attachement à la peinture en tant que médium aux possibilités encore inépuisables, bien que la critique ait maintes fois annoncé le tegengestelde.

Perfect complementair, brengen de Memento Mori een dromerige adem in het werk van Gaël Davrinche. In deze serie tekeningen en schilderijen met verdorde bloemen benadert de kunstenaar door het prisma van de allegorie het tijdloze thema van de levenscyclus en holt uiteindelijk het portret van de mens uit in het licht van zijn eigen existentiële angst. Een intiem, universeel gevoel dat hij met veel poëzie komt ontdekken. (Fanny Giniès)

Olivier Kaeppelin is een Franse curator, kunstcriticus en schrijver. Van de jaren negentig tot het einde van de jaren 2010 bekleedde hij vele leidinggevende functies bij France Culture, Radio France, bij het Ministerie van Cultuur en Communicatie, waar hij van 2004 tot 2010 directeur van Visual Arts was, in het Palais de Tokyo en aan de Maeght Foundation, waarvan hij de leiding nam van 2011 tot eind 2017. Daarnaast was hij onderzoeker aan de Practical School of Advanced Studies, doceerde aan de Universiteit van Parijs-VIII in de afdeling Literatuur, aan het Panthéon- Sorbonne Universiteit in de afdeling Kunstgeschiedenis, evenals aan de Ecole des Beaux-Arts in Nantes.

Schepper van literaire en artistieke recensies zoals Exit en Le Grand 8, hij werkt samen met tal van publicaties zoals Art Press, Beaux-Arts magazine, Change, La Quinzaine littéraire, L'Autre Journal, L'Ennemi, Libération of Opus. Hij heeft ook een aantal essays en teksten geschreven, met name over Gérard Gasiorowski, Daniel Dezeuze, Richard Baquié, Imi Knoebel, Richard Deacon, Enzo Cucchi, Gunther Brüs, Bernard Moninot, Jaume Plensa, Pierrette Bloch, Erik Dietman, Joan Miró, Jonathan Lasker, Yan Pei Ming, Daniel Pommereulle, Damien Cabanes, Gérard Garouste, Philippe Cognée, Claire-Jeanne Jézéquel, Lee Bae, Djamel Tatah, Eduardo Arroyo, en vele anderen.

Tentoonstellingscurator, hij is op initiatief van evenementen zoals La Triennale (La Force de l'art), waarvan de eerste editie plaatsvond in het Grand Palais in 2006 en in Monumenta, een evenement dat een kunstenaar internationale bekendheid geeft aan investeer het Schip van het Grand Palais, zoals Anselm Kiefer, Richard Serra, Christian Boltanski, Anish Kapoor, Daniel Buren, Emilia en Ilya Kabakov of Huang Yong Ping. Hij was curator of co-curator van vooraanstaande kunstenaars in het bijzonder voor de Wereldtentoonstelling in Sevilla, de Villa Medici, de Biënnale van Venetië, het Kunstmuseum Pablo Picasso in Münster en het Max Ernst Museum in Brühl in Duitsland, het Nantes Museum voor Schone Kunsten, het Tokyo National Arts Centre, de Workshops van het Museum voor Moderne Kunst van de stad Parijs (ARC) en vele andere instellingen over de hele wereld.