Tereza Lochmann

Tereza Lochmann, Parijs, Éditions Lord Byron, 2025

Eerste editie
Uitgave van 320 exemplaren, genummerd van 1 tot 320
Harde kaft, 23 x 27,5 cm, 236 pagina’s
Tweetalige editie: Frans, Engels
Vertalingen door John Barrett
ISBN: 978-2-488446-16-7

Tereza Lochmann is de eerste monografie over de kunstenares, bekend om haar werk in de houtsnijkunst, zowel gedrukt als sculpturaal.Het boek bevat een voorwoord en een essay van Pascal Neveux, teksten van Frédéric Saumade en Amélie Bonnet Balazut, alsook een gesprek met Numa Hambursin.
Het boek werd mogelijk gemaakt dankzij de steun van de ADAGP, de Casa de Velázquez, het FRAC Picardie, het Musée de Picardie en de galerie Kaléidoscope.

« Het dagelijks leven van een kunstenares als Tereza Lochmann voert ons naar uitgestrekte gebieden van duizelingwekkende diepte. Het zou kunnen lijken op een initiatorisch gezelschap met het universum van technieken, media en kunstenaars die de kunstgeschiedenis door de eeuwen heen hebben gevormd. In haar gebaren van schrijven, in haar verhouding tot de houtsnede, is er een gepassioneerde manier om andere vormen van vertelling voor te stellen, een nieuwe relatie tot de Geschiedenis, tot vroegere en hedendaagse verhalen en tot de mensen die zij onthult als zoveel gebieden om opnieuw te betreden en te herinterpreteren. Soms hebben artistieke avonturen een zekere traagheid nodig om geschreven, gelezen en gevestigd te worden, om iets te scheppen dat hun eigen wereld is, een ruimte-tijd die niet vanzelf spreekt. Klaarblijkelijk behoort de artistieke benadering van Tereza Lochmann tot deze stille avonturen, die zich vandaag in alle discretie binnen het artistieke landschap manifesteren. » (Uittreksel uit de tekst van Pascal Neveux)

Geboren in Praag in 1990, behaalde Tereza Lochmann haar diploma aan de École Nationale Supérieure des Beaux-Arts de Paris (ENSBA) en aan de Hogeschool voor Toegepaste Kunsten van Praag. Haar werk verenigt gravure, beeldhouwkunst, schilderkunst en tekenkunst, waarbij zij de klassieke houtsnede omvormt tot een hedendaags en experimenteel medium. Zij exposeert in Frankrijk (onder meer in Galerie Kaléidoscope te Parijs, The Bridge, DOC, Musée Picasso Antibes, Musée de Picardie) alsook in het buitenland (Tsjechië, Spanje, Duitsland, Filipijnen). Haar werken maken deel uit van publieke collecties zoals het FRAC Picardie, de Collectie van de Stad Sarcelles en de Collectie van de Stad Pantin. Zij werd genomineerd voor de Bourse Révélations Emerige (2018) en de Prix de peinture Antoine Marin (2022), en won vervolgens de Prijs voor Gravure van de Stad Praag (2022). In 2024 wordt haar een solotentoonstelling gewijd in het Musée de Picardie. Zij was woonresident aan de Casa de Velázquez in Madrid in 2023–24.

Amélie Bonnet Balazut is doctor in de Beeldende Kunsten en de Kunstwetenschappen, en verbonden onderzoeker aan het Nationaal Museum voor Natuurlijke Historie. Na haar proefschrift, Origine de l’art – art des origines, zette zij haar onderzoek voort met de publicatie van het boek Portrait de l’homme en animal (PUP, 2014). Zij is auteur van talrijke artikelen en congresbijdragen over de voorstelling van de dubbelheid mens/dier in de kunst.

Numa Hambursin is auteur, kunstcriticus, tentoonstellingscurator en directeur van Franse instellingen gespecialiseerd in hedendaagse kunst. Artistiek directeur van het Carré Sainte-Anne te Montpellier van 2010 tot 2017, van de Fondation GGL-Hélénis vanaf 2013, vervolgens verantwoordelijk voor moderne en hedendaagse kunst van de Stad Cannes sinds 2018, werd hij in 2021 algemeen directeur van het Mo.Co, Montpellier Contemporain, waar hij talrijke belangrijke tentoonstellingen organiseert met kunstenaars zoals Neo Rauch, Huma Bhabha en Berlinde De Bruyckere.

Na een doctoraat in de Kunstgeschiedenis werkte Pascal Neveux achtereenvolgens bij Art Public Contemporain en in de galerie Jean-Gabriel Mitterrand, alvorens zich in 1992 aan te sluiten bij Madeleine Van Doren aan het Crédac, centrum voor hedendaagse kunst in Ivry-sur-Seine. Nadien leidde hij verschillende openbare instellingen, waaronder het FRAC Alsace in Sélestat, het FRAC PACA in Marseille en, sinds 2020, het FRAC Picardie. Hij is tevens auteur van talrijke artikelen over Franse en buitenlandse kunstenaars en curator van tentoonstellingen in Frankrijk en daarbuiten.

Frédéric Saumade is een Franse antropoloog en etnoloog. Hij is hoogleraar sociale antropologie aan de Universiteit van Aix-Marseille en lid van het Instituut voor Mediterrane, Europese en Vergelijkende Etnologie (IDEMEC) te Aix-en-Provence. Zijn onderzoeksgebieden betreffen de stier en de tauromachische praktijken in de Camargue, Spanje, Portugal en in diverse landen wereldwijd, waarover hij talrijke werken heeft gepubliceerd.