Stéphane Pencréac'h. Et Caetera

Olivier Kaeppelin, Stéphane Pencréac'h. Et Caetera, Paris, Éditions Lord Byron, 2023

1e editie
Oplage van 300 exemplaren
Harde kaft, 22 x 28 cm, 64 blz.
Tweetalige Frans-Engelse editie
Vertaald uit het Frans door David Michaelson en Jonathan Michaelson
ISBN : 978-2-491901-48-6

De catalogus Stéphane Pencréac'h. Et Caetera documenteert de solotentoonstelling van de kunstenaar in de Galerie municipale Julio Gonzalez in Arcueil, die loopt van 20 januari tot 11 maart 2023. De tekst is van Olivier Kaeppelin. Het werd geproduceerd met de steun van het stadhuis van Arcueil en Marin Beaux-Arts.

"Het eerste effect van het schilderij van Stéphane Pencréac'h is dat we ons overgeven aan wanorde. Niet op wanorde of verwarring, maar op de sensatie die we ervaren wanneer we met een stof worden geconfronteerd, "een vloeistof die niet helder is, met deeltjes 'in suspensie', waaraan het woordenboek terloops toevoegt: deeltjes 'enigszins storend'." Deze bezorgdheid is een beweging, een gedachte, en het is via haar dat ik het werk van Stéphane Pencréac'h betreed. De geest staat erdoor op de uitkijk en opent als reactie de sluizen van het onbewuste. (Olivier Kaeppelin)

Stéphane Pencréac'h is een Franse kunstenaar, geboren in 1970. Na zijn studie geschiedenis aan de universiteit van Parijs VII begon hij begin jaren negentig te werken in de schilder-, beeldhouw- en tekenkunst en organiseerde hij zelf tentoonstellingen. Zijn eerste tentoonstellingen vonden plaats aan het eind van die jaren.

Stéphane Pencréac'h heeft samengewerkt met enkele van de belangrijkste Franse galeries zoals de Beaubourg Gallery van Pierre Nahon, de Anne de Villepoix Gallery en de Vallois Gallery.

In 2012 was hij een van de initiatiefnemers van de beweging Underrealism, met de Servische kunstenaar Vuk Vidor en de Frans-Amerikaanse kunstenaar Kosta Kulundzic, opgericht als reactie op de conceptualisering van de hedendaagse schilderkunst: voor deze kunstenaars moet het beeld boven het idee gaan en niet andersom.

Zijn werk was het onderwerp van talrijke monografische tentoonstellingen in toonaangevende instellingen zoals het Marc-Chagall Museum in Nice in 2002, het Centre d'Art Contemporain de Sérignan in 2003, Le creux de l'enfer, Centre d'Art Contemporain de Thiers in 2004, het MAMAC in Nice in 2014, het Institut du Monde Arabe in 2015, het Espace d'Art Contemporain André-Malraux en het Musée Unterlinden in Colmar in 2015.

Olivier Kaeppelin is een Franse curator, kunstcriticus en schrijver. Van de jaren negentig tot het einde van de jaren 2010 bekleedde hij vele leidinggevende functies bij France Culture, Radio France, bij het Ministerie van Cultuur en Communicatie, waar hij van 2004 tot 2010 directeur van Visual Arts was, in het Palais de Tokyo en aan de Maeght Foundation, waarvan hij de leiding nam van 2011 tot eind 2017. Daarnaast was hij onderzoeker aan de Practical School of Advanced Studies, doceerde aan de Universiteit van Parijs-VIII in de afdeling Literatuur, aan het Panthéon- Sorbonne Universiteit in de afdeling Kunstgeschiedenis, evenals aan de Ecole des Beaux-Arts in Nantes.

Schepper van literaire en artistieke recensies zoals Exit en Le Grand 8, hij werkt samen met tal van publicaties zoals Art Press, Beaux-Arts magazine, Change, La Quinzaine littéraire, L'Autre Journal, L'Ennemi, Libération of Opus. Hij heeft ook een aantal essays en teksten geschreven, met name over Gérard Gasiorowski, Daniel Dezeuze, Richard Baquié, Imi Knoebel, Richard Deacon, Enzo Cucchi, Gunther Brüs, Bernard Moninot, Jaume Plensa, Pierrette Bloch, Erik Dietman, Joan Miró, Jonathan Lasker, Yan Pei Ming, Daniel Pommereulle, Damien Cabanes, Gérard Garouste, Philippe Cognée, Claire-Jeanne Jézéquel, Lee Bae, Djamel Tatah, Eduardo Arroyo, en vele anderen.

Tentoonstellingscurator, hij is op initiatief van evenementen zoals La Triennale (La Force de l'art), waarvan de eerste editie plaatsvond in het Grand Palais in 2006 en in Monumenta, een evenement dat een kunstenaar internationale bekendheid geeft aan investeer het Schip van het Grand Palais, zoals Anselm Kiefer, Richard Serra, Christian Boltanski, Anish Kapoor, Daniel Buren, Emilia en Ilya Kabakov of Huang Yong Ping. Hij was curator of co-curator van vooraanstaande kunstenaars in het bijzonder voor de Wereldtentoonstelling in Sevilla, de Villa Medici, de Biënnale van Venetië, het Kunstmuseum Pablo Picasso in Münster en het Max Ernst Museum in Brühl in Duitsland, het Nantes Museum voor Schone Kunsten, het Tokyo National Arts Centre, de Workshops van het Museum voor Moderne Kunst van de stad Parijs (ARC) en vele andere instellingen over de hele wereld.