Yves Michaud, Sandrine Hattata. Inquiétude et beauté, Paris, Éditions Lord Byron, 2023
1e editie
Oplage van 250 genummerde exemplaren
De eerste 40 exemplaren, gesigneerd en genummerd van I tot XXXX, gaan vergezeld van een origineel werk van de kunstenaar
Harde kaft, 22 x 28 cm, 160 blz.
Tweetalige uitgave: Frans, Engels
Vertaald uit het Frans door David Michaelson
ISBN : 978-2-491901-61-5
Sandrine Hattata. Inquiétude et beauté is de eerste monografie die een overzicht geeft van de creatieve carrière van de kunstenares in de afgelopen twintig jaar. Hierin bespreekt Yves Michaud haar werk op papier - etsen, tekenen en aquarelleren, haar schilderwerk met de speciale encaustic techniek en haar keramische beeldhouwwerk.
"In mijn leven als criticus heb ik veel vrouwelijke kunstenaars zien werken vanuit hun intimiteit, de vragen die ze zichzelf stellen of hun identiteit, de mysteries van het leven, seks en de dood, die nooit ver weg is. Wat ik mooi vind aan Hattata is de vreemde alchemie. Nee, het is geen kwestie van kilte, noch van berusting, maar eerder van een soort afstand die tot stand komt door artistieke projectie: het is nodig om deze mysteries te erkennen zonder er een drama van te maken dat overloopt van pathos". (Uittreksel uit de tekst van Yves Michaud)
Sandrine Hattata studeerde in het atelier van Jan Voss en studeerde in 1992 cum laude af aan de Beaux-arts de Paris. Ze ontving talrijke prijzen, waaronder de 2e Gras Savoye prijs in 1991, de Coprim Foundation prijs in 1996, de Marin prijs in 2002 en de Académie des Beaux-arts beurs in 2006.
Sinds 2003 is haar werk het onderwerp geweest van talrijke solotentoonstellingen in de galeries Bruno Delarue, Nathalie Gaillard en Mickaël Marciano, de Coprim ruimte en de Colas Foundation in Parijs.
Yves Michaud is een Franse filosoof, geboren in Lyon op 11 juli 1944. Hij werd toegelaten tot de École normale supérieure in 1964 en behaalde de agrégation in de filosofie in 1968. In 1981 verdedigde hij zijn doctoraalscriptie filosofie aan de Universiteit Paris-Sorbonne, getiteld "Empirisme, analyse et philosophie chez David Hume" (Empirisme, analyse en filosofie bij David Hume), opgesteld onder toezicht van Suzanne Bachelard.
Hij was assistent en vervolgens docent aan de Universiteit van Montpellier III (1970-1981), daarna hoogleraar filosofie aan de UC Berkeley, de Universiteit van Edinburgh, de Universiteit van Rouen (1981-1985), São Paulo en vervolgens de Universiteit van Panthéon-Sorbonne (1985-1989 en vanaf 1996). Van 1989 tot 1997 was hij directeur van de École nationale supérieure des beaux-arts. Hij was opnieuw hoogleraar aan de Universiteit van Rouen en lid van het Institut Universitaire de France van 2003 tot 2009.
Zijn vele publicaties omvatten La Crise de l’art contemporain (P.U.F., 1997), L’Art à l’état gazeux (Stock, 2003), L’Artiste et les Commissaires (Hachette, 2007), Ceci n’est pas une tulipe (Fayard, 2020), L’art c’est bien fini (Gallimard, 2021)
